zondag 25 januari 2015

Bezonken rood, Jeroen Brouwers ( herlezen)

Voor het lezen
Boeken herlezen, ik doe het bijna nooit. Maar nu ik toch aan het 'dwalen' ben langs boeken met het onderwerp Japan, herlees ik dit boek, na pakweg twintig jaar, weer eens.Wat onthoud je van een boek? En wat spreekt me nu aan? Is er verschil, vraag ik me af?

De flaptekst
Samen met zijn moeder bracht de hoofdpersoon zijn kleuterjaren door in het Japanse interneringskamp Tjideng op Java. In de roman Bezonken rood heeft hij op aangrijpende wijze zijn herinneringen verwerkt aan deze periode uit zijn jeugd.

Tijdens het lezen
Het koempoelanplein, het kikkeren en de onnodige wreedheden van de Japanners in het kamp, ik weet dat dat twintig jaar terug grote indruk op me maakte. Met die gedachte begin ik te lezen. En natuurlijk, het is weer heftig, maar niet zo heftig als destijds. Ben ik afgestompt door alle wreedheden die ik sindsdien gelezen en ook gezien heb op tv? Misschien wel. Of was het toen dat ik niet wist wat er allemaal in het Jappenkamp gebeurd was, terwijl ik mijn oma er wel eens over hoorde?
Andere zinnen dan toen grijpen me aan:
" Mijn moeder en ik raken voorgoed verkeerd verbonden. Het traliewerk tussen mij en het verraderlijke vrouwendom."
"Wat moet ik aan met mijn kamp-syndroom dat bestaat uit wroegingen, die ik probeer te verdrijven door mijzelf klappen in het gezicht te geven."

Het is bijna niet te begrijpen; de hoofdpersoon die als kind met zijn moeder zoveel schokkende dingen heeft meegemaakt en in zijn latere leven de band met zijn moeder totaal verbroken heeft. En zelf veel last heeft van zijn jeugd en het dan ook verschrikkelijk vindt dat de volwassenen van destijds met een traan maar vooral ook met een lach terugkijken op die tijd.

De rol van het eelt van de hoofdpersoon, het gekwaak tussen de prachtige zinnen door. Dit boek vraagt zorgvuldig lezen, anders mis je informatie om het verhaal echt te begrijpen. Maar ik vind het nog steeds een prachtig boek.

Raar eigenlijk dat dit het enige boek van Jeroen Brouwers is dat ik heb gelezen. Maar daar kan ik wat aan doen dit jaar.

Geen opmerkingen:

Een reactie posten